Беларусь адхіліла скаргу сям'і Юрыя Захаранкі ў ААН
Беларускія ўлады спынілі перапіску з Камітэтам правоў чалавека ААН у справе аб знікненні генерала Юрыя Захаранкі.
Праваабаронца Раіса Міхайлоўская распавяла сайту «Беларускага дакументацыйнага цэнтра» пра сітуацыю са скаргай у Камітэт правоў чалавека ААН з нагоды гвалтоўнага знікнення Юрыя Захаранкі ў траўні 1999 года.
– Камітэт правоў чалавека ААН зарэгістраваў індывідуальнае паведамленне Ульяны і Алены Захаранкі супраць Рэспублікі Беларусь за №2586/2015 яшчэ ў сакавіку гэтага года.
7 траўня 2015 года дзяржава-удзельнік у сваіх заўвагах заявіла Камітэту аб тым, што ўважае, што ў гэтым выпадку адсутнічаюць законныя падставы для разгляду паведамлення што да яго прымальнасці, так і ў сутнасці. Свае меркаванні дзяржава змесціць на адной старонцы тэксту.
Па-першае, Беларусь сцвярджае, што гэтае паведамленне пададзенае з парушэннем артыкула 5 факультатыўнага пратаколу да Міжнароднага пакту аб грамадзянскіх і палітычных правах, бо яно ад імя Ульяны і Алены Захаранкі накіравана Раісай Міхайлоўскай, пры гэтым дзяржава-удзельніца не атрымала ў прадстаўленай інфармацыі звестак, па якіх прычынах меркаваныя ахвяры парушэнняў правоў чалавека не падалі гэтае паведамленне самастойна.
І другое – Рэспубліка Беларусь ў сваіх заўвагах сцвярджае, што гэтыя асобы не вычарпалі ўсе даступныя ўнутраныя сродкі прававой абароны.
Дзяржава-удзельнік заявіла Камітэту, што адхіляе гэтае паведамленне і спыняе далейшую перапіску з ім па гэтаму паведамленню з прычыны невыканання ягоным аўтарам палажэнняў Факультатыўнага пратаколу да Міжнароднага пакту аб грамадзянскіх і палітычных правах, а ўсю далейшую працу Камітэта па паведамленні будзе разглядаць як заахвочванне аўтара, Р. Міхайлаўскай, да дзеянняў, якiя не прадугледжаныя Факультатыўным пратаколам, і як злоўжыванне правам звароту ў міжнародныя органы.
– Як Вы можаце пракаментаваць гэтыя заявы?
– Першае, што неабходна тут адзначыць – гэта тое, што дзяржава ў гэтым выпадку даслала не свае пэўныя меркаванні што да сутнасці скаргі, а чарговую адпіску, якой прадэманстравала поўнае нежаданне кантактаваць з Камітэтам і ў чарговы раз падымаць тэму зніклага 16 гадоў таму апанента ўлады.
Юрыстамі «Беларускага дакументацыйнага цэнтра» падрыхтаваны і адпраўлены ў адрас КПЧ каментары да заявы Рэспублікі Беларусь. Мы цалкам аспрэчваем зацвярджэння дзяржавы-ўдзельніцы аб невыкарыстанні аўтарамі скаргі ўсіх даступных сродкаў абароны на нацыянальным узроўні, а таксама прыводзім довады аб дапушчальнасці падання індывідуальнага паведамлення ў Камітэт правоў чалавека трэцімі асобамі, а не самой асобай.
Аўтарамі індывідуальнага паведамлення 2586/2015, а таксама меркаванымі ахвярамі, з\’яўляюцца маці і дачка Юрыя Захаранкі – Ульяна і Алена Захаранка. Права на зварот у Камітэт правоў чалавека без даверанасці дае ім тая акалічнасць, што Ю. Захаранка знік і цягам 16 гадоў яго месцазнаходжанне невядомае, юрыдычна ён павінен уважацца памерлым і не можа падаць скаргу асабіста.
Сцвярджэнне дзяржавы-ўдзельніцы аб тым, што Камітэт не можа разглядаць паведамленні, пададзеныя яму трэцяй стараной, не могуць быць прынятыя пад увагу, бо ў Факультатыўным пратаколе не змяшчаецца якіх-небудзь палажэнняў, якія забараняюць аўтарам прызначаць трэцюю старану ў якасці атрымальнікаў карэспандэнцыі Камітэта ад іх імя . Акрамя таго, згодна з практыкай Камітэта правоў чалавека, аўтары могуць прызначаць прадстаўнікоў на сваё меркаванне не толькі для атрымання карэспандэнцыі, але і для прадстаўлення іх інтарэсаў у Камітэце. У гэтым выпадку Ульяна Захаранка – маці ахвяры гвалтоўнага знікнення Юрыя Захаранкі, быўшы ва ўзросце 91 года і маючы слабы стан здароўя, не змагла накіраваць свой індывідуальны зварот у КПЧ і камунікаваць з Камітэтам асабіста і выдала мне даверанасць, якой упаўнаважыла прадстаўляць яе інтарэсы ў Камітэце. Алена Захаранка, грамадзянка Рэспублікі Беларусь, якая жыве ў Нямеччыне, зрабіла аналагічным чынам.
У справе аўтары і ахвяры Ульяна і Алена Захаранка прадставілі належным чынам падпісаную даверанасць, якая пацвярджае паўнамоцтвы Раісы Міхайлоўскай прадстаўляць іх інтарэсы ў Камітэце. Такім чынам, для мэт артыкула 1 Факультатыўнага пратаколу гэтае паведамленне Камітэту было прадстаўлена самімі аўтарамі і меркаванымі ахвярамі праз іх належным чынам прызначанага прадстаўніка.
Акрамя таго, пункт 2 артыкула 39 Міжнароднага пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах упаўнаважвае Камітэт правоў чалавека ўстанаўліваць уласныя правілы працэдуры, якія дзяржавы-ўдзельніцы пагадзіліся прызнаваць. Любыя дзеянні дзяржавы-ўдзельніка, якія могуць абцяжарваць або зрываць разгляд і вывучэнне Камітэтам паведамленняў і пераказ ім сваіх меркаванняў, несумяшчальныя з названымі абавязаннямі.
Такім чынам, адхіліўшы прадстаўленае індывідуальнае паведамленне сям\’і Захаранкі і спыніўшы далейшую перапіску з Камітэтам па гэтым паведамленні дзяржава-удзельніца парушае свае абавязанні паводле артыкула 1 Факультатыўнага пратаколу да Пакту.
– Фактычна гэтая старонка тэксту і з\’яўляецца адказам дзяржавы-ўдзельніцы на скаргу, якая складаецца з 28 старонак і дадаткамі да яе – шматлікімі дакументамі?
– Так. Такім чынам Рэспубліка Беларусь вычарпала сваю магчымасць камунікацыі з Камітэтам па гэтаму паведамленню. Больш Камітэт з ёй камунікаваць не будзе. Нагадаю, што ў выпадку з разглядам скаргі сям\’і Анатоля Красоўскага дзяржава некалькі разоў падавала інфармацыю аб ходзе расследавання абставінаў ягонага знікнення. У гэтым жа выпадку яна не палічыла патрэбным нават згадаць пра тое, што такое расследаванне праводзіцца і што зроблена дзяржавай для высвятлення лёсу экс-міністра МУС РБ Юрыя Захаранкі.
Мы спадзяемся, што на найбліжэйшай сесіі Камітэта правоў чалавека ААН скарга сям\’і Захаранкі супраць Беларусі будзе разгледжаная.