Марына Адамовіч пра сустрэчу з Міколам Статкевічам: Апошняе спатканьне ў гэтай турме
Ганна Соўсь: Ці абмяркоўвалі вы ідэю вылучэньня яго кандыдатам на прэзыдэнты ад дэмакратычных сілаў?
Марына Адамовіч: Шмат гаварылі пра ідэю наконт вылучэньня яго адзіным кандыдатам у прэзыдэнты ад дэмсілаў, якія ўжо, на жаль, падзяліліся на дзьве калёны. Але я гэта спачатку ўсё ж хлопцам перадам, каго гэта тычылася, а потым ужо прэсе. Мікола сзаў, што на мінулым тыдні адправіў ліст Эдуарду Лобаву, ўжо на ягоны хатні адрас. Вельмі вітае вызваленьне Эдзіка і Васіля Парфянкова. Рыхтуецца да этапу. Больш маральна. Ён добра разумее, што такія рэчы звычайна заканчваюцца ўзмацненьнем ціску, і ён да гэтага гатовы. Казаў, што крыху лепей апошнім часам стала ў турме, для атаваркі болей магчымасьцяў, хаця б мінімальнае павелічэньне асартымэнту ў турэмнай крамцы назіраецца. Гаварыў пра Ўкраіну і Расею.
Ганна Соўсь: У якіх умовах адбывалася вашае спатканьне?
Марына Адамовіч: На жаль, там толькі пяць месцаў для спатканьня, яны займаюцца тымі, хто знаходзіцца на турэмным рэжыме, і тымі, хто знаходзіцца ў сьледчым ізалятары. Таму там шмат эмоцый, людзі імкнуцца дакрычацца да свайго. Там тэлефонныя трубкі, якія я бачыла ў фільмах сталінскіх часоў.
Ганна Соўсь: Праз шкло было спатканьне?
Марына Адамовіч: Канечне. Гэта турэмны варыянт. У нас цяпер гадавіна Плошчы, а ў той жа дзень — дзень Сьвятога Мікалая, гэта дзень і Міколы Статкевіча, і Міколы Дзядка. Гэта сьвяты Мікола, сьвяты абаронца, у тым ліку тых, хто знаходзіцца ў зьняволеньні. А на сёньня у турме знаходзяцца акурат два Мікалаі.
Былы кандыдат на прэзыдэнта Мікалай Статкевіч асуджаны на 6 гадоў зьняволеньня нібыта за арганізацыю масавых непарадкаў падчас мітынгу пратэсту 19 сьнежня 2010 году.