Сумны юбілей Статкевіча-старэйшага
Віктар Статкевіч атрымаў 19 студзеня з усёй краіны дзясяткі віншаванняў са сваім 85-годдзем і падзякаваў усім, хто яшчэ не забываецца пра яго.
Павіншаваць Віктара Паўлавіча з Днём нараджэння 19 студзеня з кветкамі і цукеркамі завітала і Intex-press.
Intex-press вiншуе Вiктара Статкевiча з 85-годдзем. 19 студзеня 2012.
“Сумны цяпер у мяне юбілей…, – засмучана кажа Статкевіч-старэйшы. – Ды якое тут можа быць свята, калі мой сын сядзіць у карцары…”
Між іншым, Віктар Статкевіч паказвае стос віншавальных паштовак і тэлеграмаў, якія атрымаў з нагоды свайго 85-годдзя з самых розных куткоў краіны.
“Многіх гэтых людзей я зусім не ведаю, – прызнаецца Віктар Паўлавіч. – Дзякуй усім тым, хто сёння яшчэ не забываецца пра мяне. Канечне, мне гэта прыемна”.
Вiктар Статкевiч паказвае вiншаванне ад сына. 19 января 2012.
Па словах бацькі, галоўнае пажаданне ўва ўсіх гэтых віншаваннях – хутчэйшай сустрэчы з сынам на волі.
У Дзень нараджэння Віктар Статкевіч атрымаў і невялікую бандэрольку з кнігай лістоў паэта Рыгора Барадуліна да сваёй старэнькай маці – “Паслаў бы табе душу…” Але, як прызнаецца Віктар Паўлавіч, чытае ён апошнім часам зусім няшмат: “З гадамі ўсё больш губляю і зрок, і слых, і нервы…”
Сёння Статкевіча-старэйшага найбольш непакоіць тое, што яго сына перавялі на два гады ў закрытую турму ў Магілёве. “Турэмшчыкі знайшлі для гэтага нейкую фармальную падставу, – кажа Віктар Паўлавіч. – Але хіба ім цяжка знайсці любую падставу, калі трэба націснуць на чалавека…”
Сёння бацька развітаўся з апошняй надзеяй сустрэць сына на волі раней за прызначаны тэрмін. Адкуль ён ужо з’явіцца той спадзеў!, – выказваецца пра набалелае Віктар Статкевіч. – Цяпер для мяне самае страшнае – тое, што я цэлы год не змагу бачыць сына. Зусім не буду ведаць, што з ім там адбываецца…”
Павіншаваць Віктара Паўлавіча з Днём нараджэння 19 студзеня з кветкамі і цукеркамі завітала і Intex-press.
Intex-press вiншуе Вiктара Статкевiча з 85-годдзем. 19 студзеня 2012.
“Сумны цяпер у мяне юбілей…, – засмучана кажа Статкевіч-старэйшы. – Ды якое тут можа быць свята, калі мой сын сядзіць у карцары…”
Між іншым, Віктар Статкевіч паказвае стос віншавальных паштовак і тэлеграмаў, якія атрымаў з нагоды свайго 85-годдзя з самых розных куткоў краіны.
“Многіх гэтых людзей я зусім не ведаю, – прызнаецца Віктар Паўлавіч. – Дзякуй усім тым, хто сёння яшчэ не забываецца пра мяне. Канечне, мне гэта прыемна”.
Вiктар Статкевiч паказвае вiншаванне ад сына. 19 января 2012.
Па словах бацькі, галоўнае пажаданне ўва ўсіх гэтых віншаваннях – хутчэйшай сустрэчы з сынам на волі.
У Дзень нараджэння Віктар Статкевіч атрымаў і невялікую бандэрольку з кнігай лістоў паэта Рыгора Барадуліна да сваёй старэнькай маці – “Паслаў бы табе душу…” Але, як прызнаецца Віктар Паўлавіч, чытае ён апошнім часам зусім няшмат: “З гадамі ўсё больш губляю і зрок, і слых, і нервы…”
Сёння Статкевіча-старэйшага найбольш непакоіць тое, што яго сына перавялі на два гады ў закрытую турму ў Магілёве. “Турэмшчыкі знайшлі для гэтага нейкую фармальную падставу, – кажа Віктар Паўлавіч. – Але хіба ім цяжка знайсці любую падставу, калі трэба націснуць на чалавека…”
Сёння бацька развітаўся з апошняй надзеяй сустрэць сына на волі раней за прызначаны тэрмін. Адкуль ён ужо з’явіцца той спадзеў!, – выказваецца пра набалелае Віктар Статкевіч. – Цяпер для мяне самае страшнае – тое, што я цэлы год не змагу бачыць сына. Зусім не буду ведаць, што з ім там адбываецца…”